Trinidad y Tobaco

De beste en tevens duurste manier om Cuba echt te zien is door een auto te huren. De mooiste plaatsen hier zijn niet bereikbaar met het openbaar vervoer.

De vorige keer vertelde ik over twee Zwitserse meiden die ik in de trein had ontmoet. Zij wilden dolgraag zo´n auto huren en waren daarom opzoek naar een leuke, betrouwbare, Spaanssprekende man met rijbewijs en feilloos richtingsgevoel. Ik bleek aan bijna alle criteria te voldoen, maar was niet van plan om buiten mijn budget te treden. Zeikerd dat ik ben! Zij wilden wel extra betalen, wanneer ik extra zou rijden. U begrijpt het goed, ik ben mijn Nederlandse manieren nog lang niet verloren.

Zo gebeurde het dat we ons tien dagen lang een weg slingerden door de jungle van Macizo de Sagua en de akkers van Sancti Spíritus, waar de locale kippen de gezellige gewoonte hebben om spontaan voor rijdende auto´s te springen. Meer dan eens stuiterden we over wegen die in Europa zelfs voor mountainbikes allang afgekeurd zouden zijn. Om iets terug te kunnen doen, pikten we dankbare lifters op, die hier op elke straathoek te vinden zijn. We voelden ons bevoorrecht aan de nu nog onverpeste kustlijn van Baracoa en Santa María, wanneer we weer eens een dagje stranden aan zee. Kokospalmen, zand zo fijn als poedersuiker, water helder als uit de kraan en grote gedraaide schelpen. Het was er allemaal en wij, wij waren erbij!

´s Avonds dansten we in disco´s en ranzige piratenhollen op de klanken van Buena Vista Social Club en Kurt Cubaan. Eén van mijn nieuwe vriendinnen bleek een prima danseres en tevens lerares te zijn. Vergeet wat ik de vorige keer schreef. Ik ben een geboren danser!Hier was het ook waar we misselijk werden van de ´jineteras´ van hooguit vijftien jaar. Die met kroontjes in het haar zich moed indronken met mannen van vier keer hun leeftijd, om niet veel later de nacht te kunnen delen. Afschuwelijk!

Vanochtend zijn de meiden in tranen vertrokken. Ook ik betrapte mezelf op een brokje in m´n keel. Het kan snel gaan. Na twee weken is het de hoogste tijd om me weer met mannenzaken bezig te houden. Met Jorge, de huisopa hier heb ik zojuist m´n eerste Cubaanse sigaren gekocht.

Ik heb nog geen ho(s)telbed gezien. Een mooi ding van Cuba is dat je bij de mensen thuis kamers kunt huren. Op die manier ben ik al veel te weten gekomen over het Cubaanse leven en haar geschiedenis.Dat leven is voor veel Cubanen vooral overleven, sinds de val van de muur en het uiteenvallen van hun belangrijkste bondgenoot. Veel Cubanen wachten stiekum op de dood van de twee machtige broers, maar durven dat niet hardop te zeggen. Als blijkt dat ze tegen de revolutie zijn kunnen ze zo 30 jaar krijgen. Toch blijven ze vrolijk en laten ze zich zelden vernederen tot een misdrijf. Ik voel me hier dan ook erg veilig. Maakt u zich geen zorgen, voor de kippen blijf ik uiteraard zeer waarzaam.

@ Onno en Geeke: wat dat betreft is dit een veel interessanter land dan Peru.
@ papa: way to go. 7-9 Baracoa, via: Alto Songo, Guantánamo, Imías, Sabanilla. 9-9: Holguín via: Los Indios, Barajagua. 10-9: Puerto Padre via: Las Tunas. Daarna Playa de Boca. 11-9: Camagüey via: Guáimaro. 13-9: Remedios via Ciego de Avila, Morón, Caibarién. 15-9: Trinidan via: Placetas, Caibaiguán, Sancti Spíritus
@ Anton: bedankt voor je leuke reactie
@ Louisa van Dijk: ik heb geen mobiel mee, maar toch bedankt
@ Menne en Christianne: van harte! Er is een kaart onderweg.