Hoe een kreupele kraai een geluksvogel kan zijn
Blijf op de hoogte en volg Anton
08 Maart 2013 | Costa Rica, San José
Ik ben nu ruim een half jaar onderweg en ik begin me steeds minder te verwonderen over al het moois dat ik zie. Een zeer kwalijke zaak! Tegenwoordig moet ik het meer van de momentjes hebben, zo lijkt het. Al varend door de nacht een interessant gesprek onder een prachtige sterrenhemel hebben, een boek lezen in een hangmat terwijl ik uitkijk over een vulkaan die ik de dag daarvoor beklommen had, me compleet vrij voelen op een reggaefestival ondanks dat ik m'n t-shirt en slippers kwijt ben geraakt, urenlang gitaar spelen omdat m'n publiek verzoekjes blijft droppen, dat soort dingen.
Met Mara liftte ik naar San Juan del Sur. We waren voorbereid op een vijf-daags reggaefestival. Dit festival bleek maar één dag te duren. Toch hebben we daar een toptijd gehad. Een supersfeer waarvan leuke barretjes en een hoop leuke mensen de hoofdingrediënten waren. Ik werd bijna een bar uitgezet omdat er vrouwen waren die hun gratis drankjes met mij deelden, viel een nacht in slaap op het strand en beleefde verschillende avonturen met de onbetrouwbare stoepen in deze strandplaats. Met zeven nieuwe vrienden (Zwitsers, een Engelsman, een Duitser en zowaar twee Nederlanders) voer ik naar Isla de Ometepe, een eiland dat bestaat uit twee vulkanen. Eén van deze twee bedwongen we een dag van ochtendgloren tot avondschemer. Op de top bleek er geen uitzicht te zijn, enkel bomen en struiken. Dus daar dan maar ingeklommen om foto's te maken, tot de tak waar ik op stond afbrak..., rolde ik bijna die vulkaan af. Ik kwam gelukkig vrij met de schrik en wat schrammen.
Met twee meiden uit Zuid-Afrika en New Hampshire reisde ik verder. Eén van de twee vroeg meteen of ik haar wilde knippen. Prima. Mijn kaptalent in ogenschouw genomen, heb ik besloten hier geen foto's van te posten. We namen de boot naar El Castillo om aldaar in een imposant ford te leren over de piratentijd en een tocht door de jungle te maken. Mijn lichaam heeft het echter niet zo op jungles. Net als in Peru begon het een abces te ontwikkelen, dit keer in mijn linker knieholte. Ik denk dat ik door al mijn ervaringen mijn originaliteit kwijt begin te raken, want ook in Costa Rica verscheen ik met twee vrouwen in een ziekenhuis. De dokter aldaar maakte van de gelegenheid gebruik om mij eens even flink in m'n bil te injecteren. Gekke ervaring.
Voor het eerst sinds mijn dagen in Cuba zag ik weer eens hoe de hemel haar humeur verloor. Hele dagen lang regende het in het land waar 'Echt leven' het motto is. Enfin, ik denk dat het dus niet door de spannende tijd in la Fortuna kwam dat ik samengeknepen billetjes had, de avond na mijn ziekenhuisbezoek. Ik ben overigens een ongelofelijke geluksvogel want precies in het land waar het bier drie keer zo duur is als in de rest van Centraal Amerika zit ik aan de antibiotica.
Mede door mijn gezondheidsstatus wisselde ik de meiden in voor een lekker leesboek en besloot mijn herstel af te wachten in een hostel in de hoofdstad. Eigenlijk doe ik hier helemaal niks. De medicijnen maken me moe, bovendien loop ik als een kreupele kraai. En dat laatste is nou net wat mij op de been houdt de laatste dagen. Cripple Crow van Devendra Banhart. Wat een lekker album is dat zeg.
@ papa: 20-2 San Juan del Sur, 25-2 Santa Cruz (Ometepe), 28-2 nachtje op de boot, 1-3 El Castillo, 3-3 San Carlos, 4-3 La Fortuna (Costa Rica), 6-3 San José
@ Gerjob: Nee, vind je het heel erg?
@ Ed: netjes hoor!
Met Mara liftte ik naar San Juan del Sur. We waren voorbereid op een vijf-daags reggaefestival. Dit festival bleek maar één dag te duren. Toch hebben we daar een toptijd gehad. Een supersfeer waarvan leuke barretjes en een hoop leuke mensen de hoofdingrediënten waren. Ik werd bijna een bar uitgezet omdat er vrouwen waren die hun gratis drankjes met mij deelden, viel een nacht in slaap op het strand en beleefde verschillende avonturen met de onbetrouwbare stoepen in deze strandplaats. Met zeven nieuwe vrienden (Zwitsers, een Engelsman, een Duitser en zowaar twee Nederlanders) voer ik naar Isla de Ometepe, een eiland dat bestaat uit twee vulkanen. Eén van deze twee bedwongen we een dag van ochtendgloren tot avondschemer. Op de top bleek er geen uitzicht te zijn, enkel bomen en struiken. Dus daar dan maar ingeklommen om foto's te maken, tot de tak waar ik op stond afbrak..., rolde ik bijna die vulkaan af. Ik kwam gelukkig vrij met de schrik en wat schrammen.
Met twee meiden uit Zuid-Afrika en New Hampshire reisde ik verder. Eén van de twee vroeg meteen of ik haar wilde knippen. Prima. Mijn kaptalent in ogenschouw genomen, heb ik besloten hier geen foto's van te posten. We namen de boot naar El Castillo om aldaar in een imposant ford te leren over de piratentijd en een tocht door de jungle te maken. Mijn lichaam heeft het echter niet zo op jungles. Net als in Peru begon het een abces te ontwikkelen, dit keer in mijn linker knieholte. Ik denk dat ik door al mijn ervaringen mijn originaliteit kwijt begin te raken, want ook in Costa Rica verscheen ik met twee vrouwen in een ziekenhuis. De dokter aldaar maakte van de gelegenheid gebruik om mij eens even flink in m'n bil te injecteren. Gekke ervaring.
Voor het eerst sinds mijn dagen in Cuba zag ik weer eens hoe de hemel haar humeur verloor. Hele dagen lang regende het in het land waar 'Echt leven' het motto is. Enfin, ik denk dat het dus niet door de spannende tijd in la Fortuna kwam dat ik samengeknepen billetjes had, de avond na mijn ziekenhuisbezoek. Ik ben overigens een ongelofelijke geluksvogel want precies in het land waar het bier drie keer zo duur is als in de rest van Centraal Amerika zit ik aan de antibiotica.
Mede door mijn gezondheidsstatus wisselde ik de meiden in voor een lekker leesboek en besloot mijn herstel af te wachten in een hostel in de hoofdstad. Eigenlijk doe ik hier helemaal niks. De medicijnen maken me moe, bovendien loop ik als een kreupele kraai. En dat laatste is nou net wat mij op de been houdt de laatste dagen. Cripple Crow van Devendra Banhart. Wat een lekker album is dat zeg.
@ papa: 20-2 San Juan del Sur, 25-2 Santa Cruz (Ometepe), 28-2 nachtje op de boot, 1-3 El Castillo, 3-3 San Carlos, 4-3 La Fortuna (Costa Rica), 6-3 San José
@ Gerjob: Nee, vind je het heel erg?
@ Ed: netjes hoor!
-
08 Maart 2013 - 23:53
Femmie:
He kerel, wat een mooi verhaal. Zorg goed voor je zelf. Vervelend van dat abces, volgens mij heb je er goed last van. Doe even rustig aan. En blijf genieten, dit keer dan maar even van je leesboeken!
Liefs Mama. -
09 Maart 2013 - 11:28
Onno:
Ik vind wel dat je een beetje abcessief gedrag vertoont..
Maar, goed om te horen dat je een vastentijd hebt ingesteld. Of is de rum wél te betalen? -
09 Maart 2013 - 12:42
Walther:
Jammer dat er geen zogenaamde "like-knop" bestaat, anders had ik de reactie van bovenstaande niet geheel onbekende respondent dúbbel geliked!
Overigens begrijp ik, na het bekijken van de foto's, waarom jij een geluksvogel bent... Sjonge!
Ik raak in ieder geval niet anti-gebiologeerd van je verhalen :) -
09 Maart 2013 - 16:09
Hetty:
hee anton,
Weer leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt, sterkte met je abces.......
-
10 Maart 2013 - 17:56
Mathijs:
Je steeds minder verwonderen is herkenbaar. Misschien dat deze gedwongen time-out het vuur weer wat aanwakkert.
Hoe lang blijf je trouwens nog reizen? -
13 Maart 2013 - 11:46
Lisa :
Ik heb een goed idee voor het her-ontdekken van al dat moois:
We wisselen een paar dagen van locatie.
Ik ben in goede staat en jij kan even uitzieken bij mama-lief.
Ik zon, jij sneeuw. Ik al het moois en jij het platte landschap, de koeien en molens.
Idee?
Zonder grappen: beterschap.
Liefs Lisa.
-
21 Maart 2013 - 08:48
Ed:
ik moet me toch maar abboneren op je link, deze keer jammerlijk mislukt :)
echt gaaf om je verhalen te lezen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
